منابع و نحوه مصرف ویتامین b12 زیرزبانی برای مو در بارداری در گیاهان خارجی چیست در دسته پزشکی و سلامت سایت علم سرا
ویتامین B12 به عنوان ویتامین انرژی در بدن شناخته می شود. برخی این ویتامین را به عنوان داروی معجزه آسای کاهش وزن می نامند و از این رو، در کلینیک های کاهش وزن و اسپاها از محبوبیت زیادی برخوردار شده است. در این مطلب از سایت جسارت در مورد منابع و نحوه مصرف ویتامین b12 زیرزبانی برای مو در بارداری در گیاهان خارجی چیست صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.♥
ویتامین ب۱۲ یا کوبالامین یک ویتامین حساس و مهم برای بدن است. این ویتامین برای تکثیر سلولی (خونسازی) و عملکرد سیستم عصبی ضروری میباشد. این ویتامین بسیار حساس است و قابلیت تحمل نور، حرارت و مواد اسیدی و قلیایی را ندارد. باکتریهای تولیدکننده ب۱۲ در دستگاه گوارش انسان، از دهان و لثه و حلق تا روده بزرگ، زندگی میکنند. این ویتامین در منابع حیوانی مانند جگر، شیر، پنیر و تخم مرغ وجود دارد و دارای ۴ درصد کبالت است. کمبود آن منجر به بیماری کمخونی وخیم و غیرطبیعی شدن گلبول های قرمز خون میشود
۱٫ ویتامین ب۱۲ به پیشگیری و درمان کم خونی کمک می کند. به طور کلی ساخت و بازسازی سلول های قرمز خون نیاز حتمی به ویتامین ب۱۲ دارد. ۲٫ این ویتامین به رشد کودکان کمک می کند و باعث افزایش نیروی بدن می شود. ۳٫ تقویت قلب از مهمترین خواص ویتامین B12 در بدن انسان است. ۴٫ درمان نازایی، آسم، سردردهای میگرنی و افسردگی.۵٫ ویتامین ب۱۲ به همراه اسید فولیک نقش بسزایی در تشکیل لوله عصبی جنین و پیشگیری از نقایص مادرزادی جنین دارد. ۶٫ افزایش تراکم استخوانی و پیشگیری از شکستگی استخوان و پوکی استخوان ۷٫ ویتامین ب۱۲ برای سلامت اعصاب موثر است و مصرف مقادیر کافی آن در تقویت حافظه، تعادل و تمرکز موثر می باشد.
این ویتامین در تولید یاختههای بدن نقش دارد و وظیفهٔ آن همانند اسیدفولیک، شرکت در همانند سازی ژنهای هستهٔ سلول میباشد. تکثیر سلولها در بافت عصبی (تولید رشتههای عصبی این بافت) و دستگاه گوارش و مغز استخوان به خاطر حضور این ویتامین میباشد.
احساس خستگی یکی از علائم کمبود ویتامین b12 این است که بدن احساس خستگی می کند. احساس سوزن سوزن شدن یکی از علائم کمبود ویتامین b12 بیماری نوروپاتی محیطی است. نوروپاتی محیطی اختلال در اعصابی است که از مغز و طناب نخاعی سرچشمه می گیرند.فشار خون پایین در صورت عدم وجود ویتامین B12 کافی، بدن شما نمی تواند سلول های قرمز خون را به اندازه کافی تولید کند. این یعنی شما در معرض خطر داشتن فشار خون پایین هستید. کم کاری تیروئید تیروئید برای حفظ عملکرد صحیح خود در بدن نیاز به چندین ماده دارد که یکی از آن ها ویتامین B12 است. در صورت عدم وجود B12 کافی در بدن، غده تیروئید به اندازه کافی هورمون تولید نمی کند، و در نتیجه کم کاری تیروئید به وجود می آید.یکی از علائم کمبود ویتامین b12 ناباروری و همچنین سقط های جنین مکرر است. محققان می گویند که کمبود ویتامین B12 باعث تغییراتی در تخمک گذاری زنان می شود. مشکلات حافظه سطح پایین ویتامین B12 در بدن شما می تواند ابتلا به بیماری زوال عقل را بالا ببرد. ممکن است کارهایی غیر معمول انجام دهید مثلا کلید هایتان را در یخچال قرار داده یا بسیاری از مسائل پیش پا افتاده روزمره را فراموش کنید. سرگیجه احساس سرگیجه از دیگر نشانه های علائم کمبود ویتامین b12 است. زمانی که ویتامین B12 به میزان کافی در بدن نباشد کاهش اکسیژن در اندام ها را شاهد خواهیم بود. کمبود اکسیژن نیز می تواند سرگیجه، خستگی و احساس کسالت را به همراه داشته باشد.
ویتامین ب۱۲ موجود در غذا پس از ورود به بدن، ابتدا با پروتئینی به نام «هاپتوکورین» Haptocorrin (فاکتورR یا ترانس کوبالامین یک) ترشح شده از غدد بزاقی پیوند میخورد. «هاپتوکورین» با درستکردن یک کمپلکس با این ویتامین از نابود شدن آن توسط اسید معده جلوگیری میکند. سلولهای جداری معده، پروتئینی به اسم «اینترینسیک فاکتور» یا فاکتور داخلی را میسازند. وقتی که «هاپتوکورین~ویتامین ب۱۲» کمپلکس وارد روده باریک میشود، آنزیم پانکراس هاپتوکورین را حل میکند و ویتامین ب۱۲ را آزاد میکند. آنگاه ویتامین ب۱۲ با فاکتور داخلی پیوند شده و به بخش انتهایی روده باریک (ایلئوم) میروند. در قسمت انتهایی ایلئوم کمپلکس فاکتور داخلی + این ویتامین، با انتقال فعال (اندوسیتوز) وارد سلولهای جدار روده میشود. در داخل سلولها، ویتامین ب۱۲ از فاکتور داخلی جدا شده و به پروتئین دیگری بنام (ترانس کوبالامین دو) متصل میشوند. ترکیب این دو از روده به کبد منتقل میشود.
بیماری های التهابی روده و بیماری سلیاک، جراحی لاغری و کاهش وزن و نوشیدن مقادیر زیاد نوشیدنی های الکلی می تواند مانع توانایی فرد برای جذب مواد مغذی مورد نیاز بدن از جمله ویتامین B12 شود. افراد سالمند مشکلات بیشتری در جذب مواد مغذی دارند و بیشتر دچار کمبود ویتامین B12 می شوند.
بر اساس کتاب فیزیولوژی گایتون شایعترین علت کمبود ویتامین ب۱۲ در حقیقت نه کمبود آن در غذا بلکه اختلال در سنتز فاکتور داخلی توسط معده است. ترکیب این فاکتور داخلی با ویتامین ب۱۲، باعث جذب آن در ایلئوم میشود. بیماریهای مختلف معدی مانند گاستریتهای مزمن (تورم مزمن معده) و آتروفیک (کمخونی پرنیشیوز)، اعمال جراحی برداشتن کامل یا بخشی از معده، باعث عدم ترشح فاکتور داخلی شده و کمبود ویتامین ب۱۲ را در بدن انسان به دنبال دارد. کمبود ویتامین ب۱۲ میتواند موجب کمخونی، احساس ضعف، افسردگی، زخم دهان و زبان، اختلالات روحی، کاهش حافظه، کاهش وزن، اختلال در راه رفتن و بوی بد دهان شود. ویتامین ب۱۲ در کبد ذخیره میشود و اگر فرد سالهای طولانی از این ویتامین استفاده نکند کمبودی در بدنش ایجاد نمیشود. افراد گیاهخوار در تأمین ویتامین ب۱۲ با مشکل مواجهند. افراد مسن با استفاده بیش از حد از ملینها با کمبود این ویتامین در بدنشان روبه رو میشوند. وجود این ویتامین در بدن کودکان و سالمندان اهمیت زیادی دارد و ممکن است عدم وجود این ماده در بدن آنها موجب عدم جذب مواد مغذی دیگر شود.
در نوزادان کمبود ب۱۲ جدی است و می تواند علائمی مانند کم خونی، مشکلات حرکتی و مشکل در مراحل رشد را به وجود بیاورد که می توانند خطرناک باشند. کمبود ویتامین ب۱۲ در کودکان به ندرت دیده می شود، اما در کودکانی که مادران شان در دوره ی بارداری محصولات حیوانی به اندازه ی کافی مصرف نکرده اند یا مادران شیردهی که گیاه خوار هستند دیده می شود. مصرف مکمل های ب۱۲ در مادران و همچنین غذاهای غنی شده با ب۱۲ در دوارن بارداری و شیردهی می تواند مفید باشد.
این ویتامین را باید در آب حل کرد و سپس مورد استفاده قرار داد. کمبود این ویتامین در عملکرد تمامی اجزای بدن انسان تأثیر سوء میگذارد و انتقال اکسیژن را با کندی مواجه میکند و همچنین میتواند موجب تضعیف دستگاه ایمنی بدن انسان شود. کمبود آن به ویژه در سیستم عصبی و خونسازی مؤثر است. این ویتامین در چرخهٔ رشد سلولی نقش متفاوتی دارد و میتواند ایجاد انرژی و پروتئین کند. این ویتامین همچنین در تقسیم سلولی و روند رشد نیز تأثیرگذار است.
راهکارهای درمان کمبود ویتامین B12 با توجه به علت ابتلا به این کمبود، متفاوت است. ازجمله معمول ترین این راهکارها عبارتند از تجویز آمپول، مصرف مکمل (به شکل قرص یا اسپری بینی)، اصلاح رژیم غذایی و درمان بیماری های زمینه ای نظیر بیماری کرون یا سلیاک. هر یک از راهکارهای درمانی باید طبق دستور پزشک اجرا شوند. برای درمان کمبود ویتامین B12 می توان طبق تشخیص پزشک برای یک دوره ۳ تا ۶ ماهه از مکمل های خوراکی ویتامین B12، اسپری بینی ویتامین B12 یا ویتامین B12 تزریقی استفاده کرد.
ویتامین B12 همانند ویتامین های دیگر گروه B محلول در آب است. این موضوع بدین معنیست که این ویتامین در آب حل می شود و به درون شریان های خونی روانه می شود. بدن انسان می تواند این ویتامین را برای حداکثر ۴ سال ذخیره کند. مقدار اضافی ویتامین B12 از طریق ادرار دفع می شود.ویتامین B12 ویتامین B12 بزرگترین و پیچیده ترین ساختار را در بین ویتامین ها دارد. این ویتامین بصورت طبیعی در محصولات گوشتی یافت می شود و تنها تولید صنعتی آن از طریق سنتز تخمیر باکتریایی انجام می شود.
آمپول ویتامین B12 برای درمان کم خونی استفاده می شود. تزریق این ویتامین دارای اثرات مفیدی برای درمان بیماری هایی پوستی، کاهش استرس و خستگی، افزایش انرژی، بهتر خوابیدن، افزایش قدرت حافظه و تمرکز می باشد. همچنین تزریق این ویتامین برای افرادی که سعی در کاهش وزن دارند نیز مفید می باشد.
ویتامین ب۱۲ یا کوبالامین یک ویتامین حساس و مهم برای بدن است که در تولید یاخته های بدن نقش دارد و وظیفهٔ آن همانند اسیدفولیک، شرکت در همانند سازی ژن های هستهٔ سلول می باشد. تکثیر سلول ها در بافت عصبی (تولید رشته های عصبی این بافت) و دستگاه گوارش و مغز استخوان به خاطر حضور این ویتامین می باشد. این ویتامین در تولید سلول های قرمز خون نقش داشته و برای ساخت و تثبیت DNA کمک کننده است.عملکرد بدن انسان میلیون ها سلول قرمز را در هر دقیقه تولید می کند. این سلول ها بدون ویتامین B12 تکثیر نمی شوند. تولید سلول های قرمز خون در صورت کمبود ویتامین B12 کاهش می یابد. آنمی یا همان کم خونی زمانی اتفاق می افتد که سلول های قرمز خون کاهش یابد.
سردرد، خارش و ورم پوست، معده درد، دل به هم خوردگی، اسهال ، درد مفاصل و درد عصب. در موارد نادر:بی نظمی در تنفس، تپش قلب، درد سینه، افزایش وزن ناگهانی، ضعف و درد عضلات، گرفتگی عضلات، تشنگی بیش از حد، ادرار بیش از حد، درد پا، گیجی، بی حس شدن بدن، احساس سوزش داشتن، سخت قورت دادن غذا، سرفه کرن، تنفس با صدا، خستگی بیش از حد، تورم دست ها، ران ها، پاها و قوزک پاها و قرمز شدن، درد داشتن و گرم شدن یکی از پاها، قرمزی پوست و جوش.
با افزایش سن، معده اسید کمتری ترشح میکند و اسید معده برای جذب ویتامین B12 حیاتی است. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریهای آمریکا تخمین میزند که تقریبا یک نفر از هر ۳۱ فردِ بالای ۵۰ سال با کمبود این ویتامین مواجه است. «میدلبرگ» میگوید: «افراد مسن معمولا اشتهای کمتری دارند و کمتر غذا میخورند و احتمال دارد دارو هم مصرف کنند (مثل داروهای سوزش معده)، که این داروها به نوبهی خود میزان ترشح اسید معده را بیش از پیش در این افراد کاهش میدهند.» در حقیقت، خیلی از افراد مسن، قابلیت جذب ویتامین B12 از منابع غذایی را کاملا از دست میدهند و باید حتما از مکملهای دارویی استفاده کنند، اگر باز هم مشکل کمبود این ویتامین در آنها حل نشود، باید از طریق تزریق وریدی این ویتامین را دریافت کنند.
بعضی از داروهای معده، تولید اسید معده را که برای جذب ویتامین ب۱۲ بسیار مهم است، متوقف میکنند. مطالعهای که در سال ۲۰۱۳ در مجلهی انجمن پزشکی آمریکا به چاپ رسید این موضوع را ثابت میکند. محققان به این نتیجه رسیدهاند که استفاده از داروهای موسوم به مهارکنندههای پروتون پامپ (مانند پریلوسِک (Prilosec ) و نکسیوم (Nexium))، به مدت بیشتر از دو سال، ۶۵ درصد خطر کمبود ویتامین ب۱۲ را افزایش میدهد و استفادهی دو سال یا بیشتر از داروهایی که گیرندههای هیستامین را مسدود میکنند (مانند پِپسید (Pepcid) و زانتاک (Zantac))، احتمال کمبود این ویتامین را ۲۵ درصد افزایش میدهند. اگر به طور منظم از این داروها استفاده میکنید، با پزشک خود دربارهی اقداماتی که برای مراقبت از خودتان میتوانید انجام دهید، مشورت کنید.